Oorlogsvrijwilliger René Bliki (91) gehuldigd

Het gemeentebestuur van Lennik zette op deze 11-november oud-strijder en oorlogsvrijwilliger René Bliki (91) in de bloemetjes, samen met zijn vrouw Ida Van Lierde. 

Toespraak van burgemeester Irina De Knop bij viering van

Geachte genodigden, geachte leden van het schepencollege, geachte raadsleden

René kennen we allemaal als een vrolijke, kleurrijke figuur die samen met zijn partner vaak op wandel is in Lennik.  Ondanks je gevorderde leeftijd  van 91,  ben je nog behoorlijk fit en vooral heel goed bij de les!  Velen zouden ervoor tekenen om zo lucide te blijven op dergelijke leeftijd.  Tot voor kort verbleven jullie in de winter vaak in Tenerife. Maar ook het verenigingsleven in en buiten Sint-Martens is je niet onbekend: Windklievers, wandelcub Windheren enz.

Réné we zijn hier uiteraard om jou te eren als oorlogsvrijwilliger en later als soldaat, maar neem me niet kwalijk dat we kort terug gaan naar het begin.

René werd geboren in Chevilly-Larue (Frankrijk) op 24 september 1926 als oudste van 7 kinderen. Als zoon uit een café- en bakkerszaak was hij vrij bekend in de gemeente Hillegem.  Je was heel sociaal, graag gezien maar ook een vooral een sportfiguur.

Het oorlogsverhaal begint ergens in ’43. Ik begreep uit het verhaal dat je me deed dat je nog niet eens meerderjarig was en dus sloot je aan bij het verzet als oorlogsvrijwilliger: de motieven om aan te sluiten waren veelzijdig. Eigenlijk een beetje typisch voor een jonge gast op die leeftijd: zich afzettend tegen het ouderlijk gezag, op zoek naar avontuur – de grote wereld in –  en misschien ook een tikkeltje naïef, maar dat waren we allemaal op die leeftijd.  Ik denk niet dat je op dat moment de impact van je beslissing kon inschatten.

Je was bevriend met de zoon van baron de la Faille d’Huysse uit Leeuwergem. Deze werd door de Gestapo in de dreef van het kasteel laf doodgeschoten. Uit wraak en woede richtte de zoon van de baron het verzet (gewapende weerstand) op. René sloot zich daarbij aan.

Na de slag van Arnhem schreef hij zich als vrijwilliger in bij ‘the First Canadian Army’, waarmee je toevallig in aanraking kwam omdat zij via Leie en Schelde richting Gent trokken.

Je kon daarbij aansluiten en in 1945 uitgekozen om in Engeland de vrijwilligers op te leiden voor vertrek naar Japan. Je verbleef zowel in Schotland als in Ierland, als ik goed geluisterd heb.. Juist op het ogenblik dat hij klaar stond om te vertrekken naar Japan, viel daar de atoombom op Hiroshima.

René, je bent voor ons een getuige, een bevoorrechte getuige van de tweede wereldoorlog. En hoewel je het niet besefte toen je eraan begon, ging je een heel gevaarlijk avontuur aan. Dat je hier nog staat na die gruwelijke oorlog, is eigenlijk een wonder. Als we een statistische berekening hadden gemaakt, was de kans dat je heelhuids uit deze gruwelijkheden kwam, wellicht quasi 0.

Je bent een held, onze held. Niet omdat je jezelf zo voelt – ik denk wel integendeel – maar heldendaden worden vaak verricht door mensen die zich daar helemaal niet van bewust zijn.

Je hebt je eigen leven op het spel gezet om een bijdrage te kunnen leveren aan een rechtvaardiger en vrij bestaan voor andere mensen.  En nog een eigenschap van een held: je deed dat volledig belangeloos.

Je werd wel betaald – ik heb je boekje daarover mogen inkijken – maar met die middelen kon je hoegenaamd geen leven na de oorlog opbouwen. Het is een schaamlapje ten aanzien van de grote moed die jij hebt getoond.

Ik wil besluiten René met je te bedanken namens de Belgen, de Vlamingen, de Lennikenaren. Jij bent één van die zovele mensen die zich ingezet hebben voor de vrijheid van ons land en onze inwoners.  Wij kunnen nooit voor jou terugdoen wat jij voor je land hebt gedaan, we kunnen ook de trauma’s waarmee je worstelt, niet ongedaan maken, we kunnen zelfs niet de herinnering aan de gruwelijkheden die je hebt gezien, uitwissen. Er rest ons dus alleen een heel groot respect en dankbaarheid.

Daarom enkele cadeau’s

Je hebt misschien ook interesse in...