Zondag 9 september: het was niet “Tussen Kortrijk en Lauwe, Blanch’ en zijn peird” maar wel “in en rond het marktplein van Lennik, Blanch’ en zijn peird”. Ruim 150 stoere boerenpaarden, zoals bezongen door Willem vermandere, palmden Lennik in.
De gemeente Lennik en het prinscomité hadden alles op alles gezet om er een onvergetelijke stoet van te maken. Met succes! De Mensch’n kwamen kijken, want ’t was ’t kijken weird. Proficiat Proficiat gemeente Lennik! Proficiat prinscomité!
“En de peirden stapten voort ook vol diepe gedachten”. Zouden ze misschien ook gedacht hebben aan de kunstenaar, die in Lennik het Brabants trekpaard in brons vereeuwigd heeft: Koenraad Tinel? Gingen hun diepe gedachten misschien ook uit naar het boekje van Tinel “eindelijk bevrijd: geen schuld, geen slachtoffer”? Het boekje dat hij samen met Simon Gronowski uitbracht. Mochten jullie dit werkje nog niet gelezen hebben, een aanrader. Het is het verhaal van Koenraad Tinel en Simon Gronowski “vijanden” tijdens WO II, die elkaar na 70 jaar vinden en omarmen als broers, een verhaal van inspirerende verzoening. De boodschap is er een van hoop en geluk. Simpel geluk, vind je bij paard en menner: “Ze verstaan mekaar met nen simpele judjuk”
Of bleven de gedachten bij het gebeuren zelf? Wat speelt er niet allemaal in de hoofden van de toeschouwer? De weergoden zijn ons gunstig gezind. Minister Gatz draagt Lennik een warm hart toe. Een mooi burgemeestersduo is dit, Mario Mantovani van Arconate en Irina De Knop van ons eigenste Lennik; gedreven, welbespraakt, één en al in de weer voor hun gemeente, tot spijt van wie het benijdt. Vlug nog een ideaal plekje zoeken om foto’s te nemen. De genodigden uit Arconate zijn super enthousiast. De menigte geniet. Ha Pierre, ben jij ook komen kijken? De paardenmenners zijn ervaren en op alles voorbereid. Kan ik ook nog een programma krijgen?
De prinsworp op het einde mag ik niet missen. Laat ons nog nakijken bij een drankje op een terrasje. Zoveel helpende handen maken dat ook na de stoet, Lennik opnieuw in zijn dagelijkse plooi valt. Zoveel werkers achter de schermen, van stille helpers in en rond Lennik tot het gemeentepersoneel: een speciale pluim voor hen.
Of hielden de toeschouwers het gewoon bij “En al ’t geen dat je ziet, een groot gat en ne steirt”. Inderdaad “de steirt”. In de toekomst mag de staart van het paard niet meer ingekort worden. Ik laat het aan elke lezer over wat zij of hij, jong of oud, hiervan vindt.
Steeds opnieuw bewijst onze gemeente dat ze van aanpakken weet. Op nu naar de jaarmarkt.
Marc Mahieu
Voorzitter Lijst Burgemeester/ Open VLD
